اثر هینوکیتیول، اسید آبسایزیک، تیدیازورون، پاکلوبوترازول و زغال فعال بر غده زایی درون شیشه ای سیب زمینی

به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف هینوکیتیول (1، 3، 9 و 27 میلی گرم در لیتر)، زغال فعال (1/0، 5/0 و 1 درصد) و 3 سطح (1، 2 و 4 ماکرومولار) از هر کدام از اسید آبسایزیک، تیدیازرون و پاکلوبوترازول روی ریزغده زایی درون شیشه ای سیب زمینی رقم اگریا دو آزمایش کاملا تصادفی در آزمایشگاه کشت بافت گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1388 انجام شد. نتایج حاصل از آزمایش ها نشان داد که تحت شرایط تاریکی، غده زایی در تمام تیمارهای آزمایشی به جز تیمار زغال فعال 5/0 درصد اتفاق افتاد، در مقابل در شرایط روشنایی، غده زایی تنها در تیمارهای مربوط به زغال فعال، اسید آبسایزیک 4 ماکرومولار و پاکلوبوترازول 1 ماکرومولار مشاهده شد. بیشترین تعداد غده تحت شرایط تاریکی در غلظت 2 ماکرومولار از تیدیازورون به دست آمد، در حالیکه در شرایط روشنایی بیشترین تعداد ریزغده در کشت های تیمار شده با زغال فعال 1/0 و 5/0 درصد حاصل شد. در مورد وزن تر و خشک و قطر ریزغده، بیشترین مقدار در محیط کشت های مکمل شده با 5/0 درصد از زغال فعال به دست آمد، که نشان دهنده اثر مثبت زغال فعال در تامین شرایط مناسب برای رشد ریزغده می باشد. بیشترین وزن تر و خشک شاخه در شرایط تاریکی و روشنایی به ترتیب در غلظت های 1/0 و 5/0 درصد زغال فعال به دست آمد. مقایسات ارتوگونال نشان داد که شرایط مختلف نوری به طور معنی داری شاخص های مورد مطالعه را تحت تاثیر قرار می دهند. بهترین غده زایی و شاخه زایی به ترتیب در شرایط تاریکی و روشنایی صورت گرفت.